Nieraz uważamy, że jesteśmy w nieodpowiednim miejscu, żałujemy przeszłości czy wyobrażamy sobie jak mogłoby być lepiej, a nie jest. Tymczasem umyka nam codzienność. To właśnie ta codzienność, ta obecna chwila jest naszą drogą. Nie mamy nic więcej. Skoczmy w życia toń...
Dziękuję za przekaz. Utwierdził mnie w tym , że jednak zaczęłam w końcu postępować właściwie. Mam siostrę po dwóch próbach samobójczych , po skoku z 4 piętra jest od pasa w dół sparaliżowana. Ciągle słyszę narzekania, a że ona ma tak źle, a że to przez rodziców, a ja też czasem jestem zła,że się nią nie interesowałam. Nie jestem w stanie już słuchać tego co mówi. Źle się czuję w jej towarzystwie ostatnio. Podarowałam jej pierwszy tom Drogi do Boga i więcej już nic nie jestem w stanie zrobić. Jeszcze raz dziękuję , pozdrawiam
Bardzo dziękuję